Czasami marzymy o tym, aby wykonywać piękne a zarazem pożyteczne dzieła, które będą budziły zachwyt i szacunek w sercach innych ludzi.
 
Kiedyś, gdy byłem młody, lubiłem bawić się zabawkami, a także układałem klocki i puzzle. Właśnie te ostatnie dostałem od mamy na piąte urodziny. Po pięciu dniach zabawy nimi udało mi się je ułożyć po raz pierwszy. Pamiętam te emocje z tym związane. Niedługo potem mama kupiła mi kolejne puzzle, a gdy je ułożyłem, dostałem jeszcze jedne. Polubiłem układanie puzzli. Zwłaszcza te drewniane wzbudzały mój podziw i respekt. Były pięknie zrobione i wykonane z drewna. Były dla mnie wspaniałym rękodziełem. Po kilku latach sam zacząłem rzeźbić w drewnie. Początkowo nie wychodziło mi to najlepiej. Moje drewniane rzeźby były asymetryczne, nieciekawe i mocno zdeformowane. Po którejś próbie z kolei chciałem z tego zrezygnować. Zrobiłem sobie zatem długą przerwę. Po kilku latach jednym z przedmiotów w szkole było prace artystyczne. Nie byłem w tym jakoś wybitnie dobry, ale gdy doszło do rzeźbienia w drewnie, to moje prace były najwyżej oceniane w klasie. Dzięki temu podbiłem sobie ocenę z plastyki i zajęć artystycznych, a co zatem idzie, również i moja średnia poszła w górę. To bardzo motywowało do działania. Zacząłem więc w chwilach wolnych ćwiczyć. Rzeźbiłem w drewnie różne rzeczy, początkowo figury, potem rzeźbiłem owoce, zwierzęta, a potem nawet i zabawki. Bardzo podobało mi się, gdy mój mały chrześniak bawił się zabaweczkami przeze mnie wykonanymi. Wtedy przypominałem sobie moje zamiłowanie do puzzli i to, w jaki sposób rozpocząłem swoją przygodę z rzeźbiarstwem. Postanowiłem więc wykonać dla niego najlepsze puzzle z drewna, jakie tylko potrafiłem. Od razu zabrałem się więc do pracy...